این مطلب توسط خود نویسنده به نگارش در می آید و به مرور تکمیل میگردد :
در این نوشتار سعی دارم نکات و تجربیاتی که از اتفاقات اخیری که در زندگی شخصی ام رخ داده، صحبت کنم. تا شاید در آینده برای خودم و خوانندگان این مطلب مفید واقع شود.
در ابتدا می دانم که نوشتن این مطلب که به بیان ارتباط عاطفی هر چند کوتاه با خانمی محترم به قصد ازدواج برقرارشد، ممکن است در زندگی اینده من مشکل ساز شود( البته به ظرفیت طرف مقابل هم بستگی دارد) . ولی نمی توانم از زندگی خود حذف اش کنم. چرا که رابطه ای سراسر تجربه و درس
جدایی دردناک است و این یک حقیقت تلخ است. مگر این که شخص از نظر احساسی
بسیار سرد و غیرصمیمی باشد. از دست دادن عزیز همواره یکی از بدترین
تجربه‌هاست. شخص دوست دارد در چنین شرایطی به گوشه‌ای برود و با خودش تنها
باشد و تمام اینها پس از گریه کردن است.
شاید گریه کردن ساده‌ترین کاری
باشد که در چنین مواقعی می‌توان انجام داد.اما فرد نیاز به زمان دارد.
زمانی برای سپری کردن و غلبه بر سختی و التیام نسبی زخم‌ها.
کارشناسان
این زمان را زمان سوگواری می‌نامند. چنانچه شما نیز عزیزی را از دست
داده‌اید و یا پس از مدتی که در زندگی مشترک بوده‌اید از همسرتان جدا شده‌اید ، نیاز به این زمان سوگواری دارید. پس نخواهید آن را انکار کنید.
اما بهترین راه برای بهتر سپری کردن این دوران چیست؟
واقعیت
این است که پاسخ این پرسش بستگی دارد به این که شما چه نوع شخصیتی دارید.
برخی افراد خود را در کارشان غرق می‌کنند ، برخی دیگر در خانه می‌مانند و
غصه می‌خورند. برخی دیگر نیز به افراط و تفریط در کارها
پس از جدایی دوران بسیار تلخی در انتظار هر فردی است که تحمل آن و کنار آمدن با آن امری دشوار و طاقت فرسا است و از لحاظ روحیو روانی تاثیرات مخربی بر هر فرد می گذارد.
کنار آمدن با این اتفاق و بازگشت به زندگی گذشته بسته به دیدگاه و نگرش افراد به زندگی متفاوت است اما هر چقدر هم آدم‌ها با یکدیگر فرق داشته باشند باز هم گذر زمان برای همگان یکسان است و زمان قادر است زخم‌های کهنه را التیام بخشد.
«ای بابا آخر چرا؟ ما که داشتیم خودمان را برای عقد و عروسی آماده می‌کردیم…»، «غصه نخور باز هم خدا را شکر همین اول فهمیدید که به درد هم نمی‌خورید حالا مشکلتان چه بود…»، «اصلا از همان روز بله‌بران من گفتم شما به درد هم نمی‌خورید، حالا آنها به هم زدند یا شما نخواستید؟!»خودش کم غم و غصه دارد حالا باید جواب سوالات یک فامیل کنجکاو را هم بدهد. حلقه نامزدی را از دستش درآورد و داخل جعبه و چادر سفید روزِ بله‌بران و هدایایی که در این مدت به او داده بودند هم در یک کارتن بزرگ گذاشت، فکر کرد ببیند چیز دیگری هم مانده است، همه چیز را جمع کرد، اما ای کاش می‌شد تمام خاطرات خوش و ناخوش این ایام را هم به همین سادگی جمع کند و برای نامزد سابقش پس بفرستد، بعد از سه ماه نامزدیشان را
معمولا علت اصلی طلاق در این دوران اشتباهات بزرگی است که افراد در مراحل مختلف ازدواجشان از آشنایی گرفته تا عقد و حتی در دوران عقد مرتکب می شوند. امـا متاسفانه این اشتباه تازه اولین اشتباه اغلب افراد محسوب شده و پس از جدایی روز به روز بر تعداد این اشتباهاتشان افزوده می شود. اشتباهاتی نظیر
- ملامت های بیش از حد: اغلب افراد پس از جدایی مدام خود، فرد مقابل و اطرافیان را به خاطر ایجاد
هیچوقت با فکر اینکه عشق مهمترین چیز است، وارد زندگی نشوید
سوالی که خیلی از شما عزیزان درگیر آن هستید این است که، "از کجا باید بفمیم فردی که می خواهیم با او ازدواج کنیم، برای ما مناسب است؟"
پیدا کردن زن یا مرد ایدآل اصلاً کار ساده ای نیست. وقتی فکر میکنید که فرد ایدآل خود را پیدا کرده اید، هنوز هم ممکن است تردید داشته باشید. شک داشتن به کسی که می خواهید با او ازدواج کنید، نه تنها کاملاً نرمال و طبیعی است، بلکه کاملاً سالم است.
خوشبختانه احتمالاً تا الان می دانید که
نوع نگاه و بینش شما و طرف مقابل‌تان به موارد و مسائل مختلف زندگی، روابط فردی و اجتماعی، نحوه‌ی برخورد با نزدیکان، اینکه طرفین چه‌قدر مسؤولیت‌پذیر هستید، چه‌قدر انعطاف‌پذیری دارید، به چه میزان به استقلال یا وابستگی توجه دارید، در کارها چه میزان ثبات فکری و احساسی از خود بروز می‌دهید، به مسائل اخلاقی، اعتقادی و دینی چگونه می‌اندیشید، طرفین هر کدام چه تعداد دوست دارید، دوستان صمیمی‌تان چه ویژگی دارند، آیا خودتان درون‌گرا یا برون‌گرا هستید؟ طرف مقابل شما چه‌طور،
زندگی مشترک، خیابانی دوطرفه است
موضوع طلاق یکی از بزرگ‌ترین معضلات روز جامعه است. این روزها در تدارک تولید فیلمی با همین موضوع هستم و در مسیر تحقیقاتم با نکته‌های تأسف‌باری مواجه شده‌ام.
متأسفانه آمار طلاق در جامعه ما به‌شدت بالا رفته است. نکته عجیب و در عین حال ناراحت‌کننده این است که آمار طلاق حتی در سنین بالا هم زیاد شده است. افرادی که فرضا 30سال با هم زندگی کرده‌اند درنهایت به این نتیجه رسیده‌اند که از یکدیگر جدا شوند. سؤال اینجاست که چه عواملی یک زوج را پس از سال‌ها زندگی مشترک به نقطه تلخ طلاق می‌رساند؟ چرا باید آمار طلاق در جامعه ما بالا باشد؟ برای پاسخ به این سؤال‌ها گریزی از پرداختن به مسائل
ازدواج؛ تنها ارتباطی معنوی و احساساتی پرشور و حرارت نیست؛ ازدواج سه وعده غذا در روز، تقسیم کار و به یاد داشتن بیرون گذاشتن زباله ها نیز هست. افسوس که ما نمی توانیم فقط بر اساس واژه های عاشقانه و بوسه ها با هم زندگی کنیم، اگر چه به هر حال آنها نیز نقش خاص خود را دارد و خوراک روح ماست. این ماهیت و واقعیت زندگی است که نود درصد از وقت ما صرف شام خوردن زیر نور شمع و در حالتی شاعرانه و عاشقانه با عشقبازی و پرداختن به تمایلات جنسی نمی شود بلکه معطوف کارهای