قهر و آشتی همسرانه

چگونه بعد از یک قهر طولانی، ارتباط خود با همسرم و خانواده ام را درست کنم؟ ممکن است که این سوال، سوال برخی از همسران باشد «حالا که می خواهم با همسرم آشتی کنم چگونه با خانواده اش رو به رو شوم؟»

بعد از قهر کردن های طولانی و مداوم، معمولا یکی از طرفین یا هر دو، ترس و یا احساس خجالت نسبت به رو به رو شدن با خانواده همسرشان را دارند. در این مقاله راهکارهایی را برای از بین بردن این احساسات منفی، پیشنهاد می کنیم.

قهر، آسیب زننده است

هنگامی که ۲ نفر یا یکی از طرفین ازدواج، قهر را به عنوانراهکار انتخاب می کنند به معنای این است که مهارت های حل صحیح مساله و حل تعارض را نمی دانند و برای این که زودتر بتوانند از تنش رهایی یابند، به این موضوع تمایل دارند.  در صورتی که نمی دانند قهر کردن می تواند به عنوان آسیب زننده ترین مساله به ارتباط همسران باشد.

قهر کردن ویژه افراد خردسالی است که هنوز به رشد شناختی کافی نرسیده اند و نمی توانند برای مشکلات خود راهکار مناسب را پیدا کنند، ولی کسانی که ازدواج کرده اند به بلوغ کامل روانی و شناختی و عاطفی رسیده اند این امر نمی تواند برای آنها راهکار مناسبی برای حل مشکلات شان باشد.

پیامدهای قهر کردن

قهر کردن ممکن است پیامدهای منفی زیادی را در بر داشته باشد. یک فرد با قهر کردن با همسرش، ممکن است این پیام را منتقل کند که «تو برای من مهم نیستی و نمی خواهم مشکلم را به درستی حل کنم» و یا این پیام را منتقل کند که «تو مقصر تمام مشکلات من و زندگیمون هستی و تو باید تلاش کنی که آن ها را حل کنی» . در صورتی که در تعارضات همسران هیچ گاه یک نفر مقصر نیست و هر دو نفر ازدواج، زن و مرد، در ایجاد اختلافات سهیم هستند و فقط ممکن است که سهم آن ها با یکدیگر متفاوت باشد.
در اختلافات زناشویی اگر افراد مهارت های کنترل خشم و عصبانیت را ندانند، ممکن است که اعمال و رفتار و گفتاری را از خود نشان بدهند که شدت اختلاف آن ها را بیشتر کند. ممکن است که حرمت ها شکسته شود و به خانواده های یکدیگر هم توهین کنند و اینجاست که مشکل آنها بیشتر می شود و سخت تر قابل حل کردن می شوند.

بعد از یک قهر طولانی

اگر بنا بر هر دلیلی، در یک ازدواج  زوجین قهر کردن را به عنوان راه حل ثابت و همیشگی مشکلاتشان انتخاب کرده اند، این نکته را باید بدانند که قهر کردن های مداوم و طولانی مدت به جای اینکه مشکل آن ها را حل کند، مشکلات آنها را بیشتر و بیشتر هم می کند. قهر کردن های مداوم کاری می کند که به مرور زمان هم فرد از چشم همسرش بیافتد و این کار او عادی بشود و همسرش تلاشی را برای بهبود ارتباط انجام ندهد و هم این که تاثیر منفی خود را بر خانواده های طرفین می گذارد. خانواده ها با خود این گونه فکر می کنند که حالا که این ها با هم نیستند و مدام خانه های پدر و مادر خودشان هستند، بهتر است که برای آشتی دادن   آنها کاری نکنیم چون این روند همیشه ادامه دار است. نهایتا افرادی هم که نمی خواهند این اتفاق برای فرزندشان بیافتد با خود می گویند که این ها که همیشه با هم قهر هستند بی دلیل دیگر تلاش نکنیم تا آن ها را آشتی بدهیم چون دوباره این اتفاق می افتد.

ارتباط با والدین همسر

در برخی مواقع و به ویژه در دعواهای شدید زوجین که پای خانواده ها نیز به میان می آید، ممکن است بعد از دعوا و قهر کردن، دیگر والدین زوجین، راضی به ادامه این زندگی نباشند. اگر با مقاومت والدین همسرتان رو به رو شدید، بهترین کار این است که ضمن اینکه آرامش خود را حفظ می کنید، به آنها بگویید قبول دارید که قسمتی از مشکلات به وجود آمده بر گردن شما است و به آنها به آرامی این نکته را یاد آوری کنید که آنها هم قطعا در دوران جوانی خود با یکدیگر مشکلاتی را داشته اند.
یک فرصت مناسب را برای این کار انتخاب کنید. در زمانی که هنوز والدین همسرتان بسیار عصبانی و خشمگین هستند، فرصت مناسبی برای حل مشکل و آشتی کردن نیست. بعد از موقعیت سنجی، یک هدیه تهیه کرده و به منزل همسرتان بروید و سعی کنید با آرامش صحبت کنید و اگر از طرف والدین همسرتان حرفی زده شد که باب میل شما نبود، عکس العمل نامناسب نشان ندهید زیرا ممکن است که کار را خراب کند. در مواقعی که مقاومت آنها بسیار زیاد و شدید است پیشنهاد می شود که به فرد دیگری مثل مشاور خانواده و یا روانشناس به صورت خانوادگی مراجعه کنید تا آن فرد بتواند مشکل شما را بدون جبهه گیری حل کند.

دعوت والدینم به آرامش

اگر قرار است که با والدین خودتان برای آشتی کردن با همسرتان و خانواده اش اقدام کنید، حتما ابتدا والدین خودتان را به آرامش دعوت کنید. اگر آن ها آرامش لازم و کافی را نداشته باشند ممکن است که خیلی زود با شنیدن هر حرفی از کوره در بروند و عصبانی بشوند و این امر اوضاع را خراب تر می کند.

لجبازی ممنوع

برای آشتی کردن، باید لجبازی را کنار گذاشت زیرا لجبازی باعث می شود اختلافات حل نشوند و بدتر و بدتر بشوند. حداقل یکی از طرفین ازدواج باید از حوزه خود کوتاه بیاید و لجبازی را ترک کند هر چند که کلماتی را از جانب همسر و خانواده اش بشنود که صحت نداشته باشد. زیرا اگر لجبازی کند و از حوزه خود پایین نیاید دامن قهر را بیشتر به آتش می کشد.

بعد از آشتی

بعد از اینکه ارتباط حسنه دوباره برقرار شد، زوج ها و خانواده هایشان باید در یک زمان مناسب و در یک جلسه گفت و گوی توام با آرامش، با هم صحبت کنند تا سوء تفاهم ها و تعارضات بر طرف شود و هر جا که احساس کردند که دوباره دعوا از سر گرفته می شود، سکوت را انتخاب کنند و مابقی مسایل را برعهده مشاور بگذارند. بعد از صحبت کردن خانواده و زوجین با یکدیگر، باید به هم قول بدهند که در آینده هیچگاه نسبت به اتفاقی که افتاده است با هم صحبت نکنند.

کارشناس ارشد مشاوره

بخش خانواده ایرانی تبیان