ادواج دو هدف اصلی دارد
1- آن‌چه که برای خود فرد مفید است. یعنی ارضای سالم و پایدار میل جنسی، برخورداری از امنیت روانی، تأمین نیازهای عاطفی، افزایش سطح شادکامی و رضایت از زندگی و در نتیجه رسیدن به خود‌شکوفایی و کامروایی در زندگی.
2- به دنیا آوردن فرزندان سالم و موفقیت در تربیت شایسته آنها.
قرآن کریم این دو هدف را با زیباترین و رساترین تعبیر از زبان بندگان نیکوکار خداوند ( عبادالرحمن) به صورت دعا یعنی بالاترین خواسته و مقصودی که داریم عنوان کرده است.
«رَبنا هَبْ لَنا مِنْ اَزواجنا وَ ذُریّاتِنا قُرَّة اَعْیُنٍ وَاجْعَلْنا لِلْمْتَّقینَ اِماماً (فرقان 74)پروردگارا به ما همسران و فرزندانی ده که مایه روشنی چشم‌ها و آرام‌بخش دلهایمان باشند و (همه) ما را پیشوای پارسایان و پرهیزگاران قرار ده.»
همسری که یک جوان برمی‌گزیند باید او را در اجابت این دعا و رسیدن به این قله بلند و روشن کمال یاری رساند. و این فراهم نمی‌شود مگر اینکه دختر و پسری که می‌خواهند ازدواج کنند علاوه بر هماهنگی در برخی ویژگی‌های فردی و خانوادگی دارای صفات شخصیتی بهنجار و سالمی باشند و با آموزش‌های مناسب سطح مهارتهای زندگی و ارتباطی خود را افزایش دهند.
ویژگی‌های هر فرد را می‌توان در سه گروه جای داد
1- تغییر ناپذیر: جسم (قد، چهره و...)، نژاد، هوش، سن، عده خواهران و برادران، سواد پدر و مادر و...
2- نسبتاً ثابت (صفات شخصیتی): میزان برون‌گرایی، صداقت، حیاء، امانت‌داری، حسن خلق، سخاوت، دینداری، استقلال،...
3- تغییرپذیر: رفتارها و مهارتهای آموختنی، ناراحتی‌های روانی گذرا مانند اضطراب، افسردگی، پیشرفت تحصیلی، میزان درآمد،...
روشن است که ویژگی‌های گروه سوم را نباید جدی گرفت و کسی را به خاطر آنها قبول یا رد کرد. ازبین ویژگی‌های گروه اول، برخورداری ازسطح هوشی بالاتر از متوسط را می‌توان با کمی بررسی و در صورت تردید از طریق مشاوره‌های علمی در کمتر از یک ماه به دست آورد و بقیه را نیز به آسانی مشخص کرد.
ملاک‌های اصلی به گروه دوم تعلق دارند که بعد از ازدواج خود را نشان می‌دهند و به سادگی تغییر نمی‌پذیرند. نارضایتی‌های خانوادگی و طلاق‌ها بیشتر مربوط به این صفات و ویژگی های شخصیتی نسبتاً پایدار است. متأسفانه چون‌علمای اخلاق و روان‌شناسان مسلمان در ایران، در این زمینه‌ها یعنی تعیین ملاک‌های اصلی ازدواج و راه‌های تشخیص آنها مطالعات و بررسی‌های علمی و دقیقی انجام نداده‌اند، جوانان و پدران و مادران آنها دچار سردرگمی‌های زیادی شده‌اند و کار مهم انتخاب همسر را یا با آزمون و خطا، نگرانی وتردید، استخاره و دعا گرفتن انجام می‌دهند و یا عینی‌ترین و نمایان‌ترین ویژگی‌ها مانند ظاهر فرد، تحصیلات، وضعیت اقتصادی را در نظر می‌گیرند و چنین می‌شود که در گرداب سطحی‌نگری فردی می‌افتند و یا اسیر ظاهرسازی‌های مذهبی می شوند.
مهم ترین معیار سنجش در ازدواج، کفویت است. کفویت یعنی همتایی، یعنی تناسب، یعنی به هم آمدن. کفویت معیاری است که به خود شما مرتبط است بنابراین ممکن است این معیار برای هرکس متفاوت باشد. با این حال، کفویت در چند زمینه مهم باید بررسی شود، مسائل معنوی و ایمانی، تناسب فکری و فرهنگی، تناسب خانوادگی، تناسب روحی و روانی، تناسب سنّی، تناسب عملی، تناسب سیاسی.
در این بین مهم ترین کفویت و تناسب، مقوله ایمان معنوی و میزان اعتقادات دینی است. شما حتی اگر از نظر وضعیت اعتقادی در سطح ضعیفی قرار داشته باشید، باز هم نمی توانید دین و اعتقادات را از زندگی خود حذف کنید. مهم ترین دلیل این است که در فرهنگ ایرانی، دین زیربنای بسیاری از رفتارها، آموزه ها و نوع نگرش ما است. چیزی که از کودکی در تربیت ما رخنه کرده و حتی اگر کسی مذهبی به نظر نرسد، باز هم باید به این فاکتور در ازدواج توجه کند.
در تناسب فکری و فرهنگی، شخصیت فرد، ایده های او، فرهنگ اقلیمی او اهداف او در آینده مورد دقت قرار می گیرد. تناسب خانوادگی مهم بسیار است. شما بعد از ازدواج ناگزیر از رفت و آمد خانوادگی هستید . یک خانواده اهل مسجد است؛ یک خانواده اهل خوشگذرانی است؛ یک خانواده بازاری است؛ یک خانواده فرهنگی است. این عدم تناسب که در تربیت فرزندان و ذائقه آنها اثر می گذارد، در خیلی از موارد باعث اختلاف و تنش می شود. تناسب مالی در خانواده ها مورد مهم دیگری است که باید به آن توجه کنید. حتی اگر از همه چیز مطمئن باشید، همین تفاوت دارایی ها می تواند باعث اختلاف، احساس خودبرتر بینی، احساس در تنگنا قرار گرفتن و... شود. از کنار این تناسب، ساده نگذرید.
فراوری: فاطمه ایمانی
بخش کلوب ازدواج تبیان
- ۹۴/۰۶/۱۸