سخن عامیانه‌ای بین مردم است که می‌گوید: «یک روز دوران نامزدی، بهتر از یک سال دوران بعد از عروسی است!» این سخن، هرچند مبالغه‌آمیز است، اما حقیقت مهمی را بیان می‌کند. واقعا دوران نامزدی از جهاتی مهم‌تر، شیرین‌تر، پربارتر، لذتبخش‌تر و سازنده‌‌تر از دوران پس از عروسی است و می‌توان در این دوران، شالوده و پایه‌های زندگی آینده را بنا نهاد.
زندگی، شخصیت، رفتار و گفتار، خانواده و فرهنگ خانوادگی هر کدام از ما با دیگری متفاوت است و درست به همین دلیل انتخاب و ارتباط ما
به تازگی کتابی به نام «پنج زبان عشق» نوشته «گری چاپمن» و با ترجمه «سیمین موحد» را خوانده ام که بسیار مرا به فکر واداشت. این کتاب هدفش را این گونه بیان می کند که اگر بخواهیم به طور موثر ابراز عشق کنیم باید زبان اصلی عشق همسرمان را بیاموزیم زیرا به ندرت طرفین رابطه ای یافت می شوند که زبان عشق یکسانی داشته باشند.
نویسنده نگاهش به بهبود روابط بعد از ازدواج است، زمانی که دوران رمانتیک عاشقی تمام شده و روزمرگی آغاز می شود. برای پر نگه داشتن مخزن عشق باید عاشقانه اندیشید و نگاه عاشقانه ای داشته باشیم. هر آنچه در زندگی بشر با انگیزه عشق صورت نگرفته باشد در نهایت پوچ و توخالی است.
نویسنده اعتقاد دارد در صحنه پایانی نمایش زندگی انسان تنها سه آیتم باقی می ماند: «ایمان، امید و محبت». اما
«نیما می گوید: سه سال است دختری را دوست دارم که بسیار باوقار،با نجابت، خانم و اهل زندگی است، اما مادرم به شدت با ازدواج ما مخالفت می کند، جالب است بدانید تنها دلیل عدم رضایت مادرم آن است که این دختر را به لحاظ موقعیت اقتصادی و اجتماعی در سطح ما نمی بیند چرا که خانواده ایشان از سطح مالی پایینی برخوردارند و در پایین شهر سکونت دارند. بارها به خانواده دختر پیشنهاد داده ام که من خواهان دخترشان هستم، اجازه وصلت دهند اما نه دختر و نه خانواده اش رضایت نمی دهند و شرط ازدواج را جلب رضایت مادرم عنوان می کنند!»
تحقیقات نیز نشان داده است که عدم رضایت هر دو والدین درباره ازدواج فرزندانشان، باعث می شود ۸۸ درصد زوج ها از رضایت زناشویی پایینی برخوردار باشند و نظر منفی یکی از والدین درباره آینده ازدواج، تقریبا میزان رضایت را به ۷۳ درصد می رساند این در حالی است که نظر مثبت والدین درباره ازدواج باعث می شود ۸۵ درصد زوج ها
هیچ کس نیست که ازدواج را دوست نداشته باشد. بعضی ها در دهه بیست زندگی شان ازدواج می کنند در حالی که بعضی دیگر دهه سی را ترجیح می دهند. اما در نهایت این بستگی به خود شما و احساس تان دارد. اگر می خواهید بدانید شما هم جزو آن دسته از افرادی هستید که دیر ازدواج می کنند یا خیر، به نشانه های زیر دقت کنید.
هنوز خودتان را کاملا نمی شناسید
این که با گذشت زمان شما تغییر می کنید یا خیر، هیچ قطعیتی وجود ندارد اما
ثابت شده افراد در سن ۲۰ سالگی هنوز به قدر کافی خودشان را نشناخته اند تا
بتوانند برای زندگی آینده خود به درستی تصمیم بگیرند. پس اگر دیگران به شما
می گویند که هنوز برای ازدواج بچه هستید، نگران نشوید. در واقع آنها به
شما توصیه می کنند
ازدواج کردن با کسی که نزد اعضای خانواده و اقوامتان منفور است کار
بسیار سخت و دردناکی است. چنانچه دارای ضرورت و مصلحت قابل توجهی نباشد
صلاح در این است که از آن چشم پوشی کنید. اما اگر پای مصلحتهایی در میان
است که گذر از آن عاقلانه نیست با رعایت نکته های زیاد و تحمل سختی های
بسیار اقدام کنید.
اگر دلیلتان برای ازدواج با کسی که در خانواده شما منفور
توجه به همسر یکی از ویژگی‌های مهم در تشکیل و ادامه زندگی مشترک است. توجه
زوج‌ها به یکدیگر می‌تواند به عنوان مامن و سرپناهی محسوب شود، اما باید
دانست میزان این توجه باید به چه شکلی باشد تا دیگر حقوق شخصی افراد تحت
تاثیر قرار نگیرد.
به گزارش آرمان، در روزهای اول آشنایی هر یک از
زوجین در پی نشان دادن چهره مطلوبی از خود هستند. برخی مواقع هم برخی افراد
به نوعی با پنهان‌کاری و زیرکی بسیاری از ویژگی‌های اخلاقی خود را بروز
نمی‌دهند. برای مثال ممکن است در برخی شرایط نسبت به بعضی مسائل حساس
باشند، اما در ابتدا ترجیح می‌دهند شخصیت واقعی خود را به نمایش نگذارند.
امروزه شک، بددلی، بدبینی و سوءظن در بین افراد جامعه به‌ویژه در زندگی
زناشویی ملموس‌تر از گذشته شده است. متخصصان بدبینی را آفت زندگی مشترک
می‌دانند، چرا که هیچ چیز مانند بدبینی و بددلی نسبت به همسر در خراب کردن
رابطه زناشویی
به طور قطع هر چه میزان تناسب در یک ازدواج در همه زمینه ها بیشتر باشد، امکان موفقیت در زندگی زناشویی بیشتر می گردد که مساله سن هم از این قاعده مستثنی نیست.
ازدواج ابعاد گوناگونی دارد و انتخاب همسر نیز گزینه های متفاوتی دارد که جدای از نزدیکی فرهنگ ها، جغرافیا، تحصیلات و… « سن » یکی از ویژگی هایی است که
